บริษัท ปัญญา คอนซัลแตนท์ จำกัด

ในปัจจุบันหน่วยงานของรัฐหลายประเภทที่จำเป็นต้องใช้น้ำร้อนในการดำเนินงาน เช่น โรงพยาบาล สถานศึกษา เป็นต้น ซึ่งส่วนใหญ่จะใช้วิธีการผลิตน้ำร้อนโดยใช้พลังงานจากก๊าซและไฟฟ้า หรือหากเป็นอาคารขนาดใหญ่จะใช้หม้อต้ม (Boiler) ที่ใช้น้ำมันเตาหรือน้ำมันดีเซลเป็นเชื้อเพลิง การใช้พลังงานดังกล่าวในการผลิตน้ำร้อนเป็นการใช้พลังงานเชื้อเพลิงโดยตรงในการสันดาป ซึ่งก่อให้เกิดมลภาวะความร้อนอันส่งผลถึงปัญหาสภาวะโลกร้อน ส่วนการใช้ไฟฟ้าในการผลิตน้ำร้อนก็เป็นการใช้พลังงานอย่างไม่คุ้มค่า แม้บางกรณีจะมีประสิทธิภาพเชิงความร้อนสูงก็ตาม เนื่องจากไฟฟ้าเป็นพลังงานคุณภาพสูง (High grade energy) ที่เปลี่ยนรูปมาจากความร้อนก่อน

ปัจจุบันมีกิจกรรมหลายประเภทที่จำเป็นต้องใช้น้ำร้อน เช่น โรงพยาบาล โรงแรม ร้านอาหาร ร้านเสริมสวย เป็นต้น โดยการผลิตนํ้าร้อนได้มีการใช้พลังงานหลายรูปแบบ ซึ่งส่วนใหญ่จะใช่วธีการต้ม โดยใช้พลังงานจากก๊าซและไฟฟ้า หรือหากเป็นกิจกรรมขนาดใหญ่จะใช้หม้อต้ม (Boiler) ที่ใช้น้ำามันเตา หรือน้ำมันดีเซลเป็นเชื๋อเพลิง การใช้พลังงานดังกล่าว โดยเฉพาะพลังงานไฟฟ้าในการผลิตนํ้าร้อน ถือว่าเป็นวิธีที่ไม่เหมาะสมกับ

ประเทศโทยมีการใช้ใพลังงานเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องจากหลายๆ สาเหตุ ทั้งจากการเติบโตของเศรษฐกิจ และการเพิ่มจำนวนโรงงานหรีอสถานประกอบการ รวมไปถึงการเพิ่มกำลังการผลิตจากหน่วยงานต่างๆ ทำให้ประเทศไทยมีความต้องการพลังงานเพิ่มมากขึ้นจากเดิมเป็นทวีคูณ อีกทั้งด้วยปัจจัยราคาต้นทุนพลังงานที่มีการเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม ทำให้ต้นทุนพลังงานของหน่วยงานต่างๆ มีค่าสูงขึ้นมากตามไปด้วยเช่นกัน ประเด็นที่ทำให้ต้นทุนพลังงานของหน่วยงานสูงขึ้นนั้น นอกจากราคาพลังงานจะสูงขึ้นแล้ว อีกสาเหตุหนึ่งก็มาจากการใช้อุปกรณ์อย่างไม่มีประสิทธิภาพ อันเนื่องมาจากการขาดความรู้ความเข้าใจ ในการเลีอกซี้ออุปกรณ์ รวมไปถึงวิธีการใช้งาน และวิธ

การดำเนินโครงการศึกษาศักยภาพในการผลิตพลังงานจากขยะอุตสาหกรรมนี้ เป็นการศึกษาศักยภาพในการ ผลิตพลังงานจากขยะที่เกิดขึ้นในโรงงานอุตสาหกรรมซึ่งไม่ใช่ขยะอันตราย ทั้งในส่วนของวัสดุที่เหลือทิ้งจากกระบวนการผลิตและขยะอื่นที่เกิดขึ้น ในเขตโรงงานอุตสาหกรรม
เช่น เศษผัก ผลไม้ เนื้อสัตว์ เศษอาหาร เศษกระดาษ ยาง พลาสติก เป็นต้น รวมทั้งหาแนวทางการนำขยะเหล่านี้มาใช้ให้เกิดประโยชน์ในการผลิต พลังงานครอบคลุมประเภทโรงงานอุตสาหกรรม อาหาร สิ่งทอ ยาง พลาสติก กระดาษ ผลิตภัณฑ์จากไม้ และ/หรือ อุตสาหกรรมอื่นๆ ที่มีขยะหรือเศษวัสดุที่สามารถนำมาผลิตพลังงานได้

กรมพัฒนาพลังงานทดแทนและอนุรักษ์พลังงาน (พพ.) มีความประสงค์ในการศึกษาและสาธิตการผลิตก๊าซชีวภาพจากชีวมวล เนื่องจากชีวมวลที่เหลือใช้จากการเกษตรและอุตสาหกรรมมีเป็นจำนวนมาก เช่น ทะลายและใบปาล์ม ลำต้น เหง้า กากมันสำปะหลัง ยอดและใบอ้อย ตอซังสับปะรด และฟางข้าว เป็นต้น สร้างปัญหาในการจัดเก็บและทำลายแก่ผู้ประกอบการและเกษตรกร บางแห่งก็ถูกกองทิ้งไว้โดยไม่ได้รับการจัดการที่ดีพอ เมื่อถูกทิ้งไว้ ชีวมวลที่มีความชื้นสูงจึงเกิดการหมักย่อยโดยธรรมชาติ และส่งกลิ่นเหม็นรบกวนประชาชนในพื้นที่ บางแห่งก็ถูกกองทิ้งไว้ให้แห้งและเผาทำลาย เป็นการเพิ่มก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในบรรยากาศที่เป็นต้นเหตุของปรากฎการณ์เรือนกระจก(G